Dit is de koddige kater: Bovarist. Zo'n 4 jaar geleden galmde luid gemiauw op uit het bos. Langzaam naderde het gejammer. Een stevig beestje begroette ons, kreeg uiteraard een hapje als beloning en besloot een tijdje te blijven. Hij werd dikke vriendjes met Basil, ons eerste Portugese poezenvriendje.Bova, Basil en Plop werden vaste klanten tijdens onze verblijven maar eind 2006 kwam Basil niet meer opdagen. Na enkele dagen werden we een beetje hopeloos, ook Bova was niet in zijn gewone doen. Er moest iets gebeurd zijn. Honden ? Jagers ? ... ?
Ach, nooit zullen we weten wat er met Basilleke gebeurd is, misschien gelukkig maar.
Alsof het noodlot toesloeg, kwam ook Bova niet meer opdagen. Tja, we hadden Plop nog én Zinneke, één van de laatste nakomelingen van de Britse populatie.
Basil hadden we inmiddels definitief opgegeven maar betreffende Bova bleef er bij mij altijd nog een héél klein beetje hoop.
Maanden passeerden ... en bleven Bova-loos.
Nog meer maanden werden inmiddels een jaar, zonder de dikke kater.
Tot... op een zwoele zomeravond er iemand op de deur 'klopte'. Wie kon dat nu zijn ? Onze poezen kloppen nooit op de deur.
"Hier ben ik en ik zie jullie graag en ik heb héééle grote honger"!!
